Ҳар бир миллатнинг ўзига хос урф–одати, турмуш тарзи мавжуд. Урф-одат авлоддан-авлодга мерос бўлиб қолади ёки ўзга бир миллатдан ўзлаштирилган бўлади. Тўй ҳам шундай урф-одатлардан бири бўлиб, бегона эркак ва аёлни бир-бирига ҳалол қилувчи никоҳнинг эълони сабабли бериладиган зиёфатдир. Тўй —суннат амал. Аммо ҳозирда унда бўладиган баъзи бир қўштирноқ ичидаги одатларни “миллий мерос” деб халқимиз томонидан амалга оширилаётгани ачинарли ҳол. 

Тарихга назар солсак, тўйлар ва маросимлар ҳақида тур­ли даврларда ҳар хил фикрлар айтилган. Албатта, ҳар бир даврнинг ўз тошу тарозиси бор. Истиқлол деган тотли неъматга эришган ҳозирги даврда бундай маро­сим­ларни тартибли, ихчам ва исрофгарчиликсиз ўтказиш керак эмасми?!

— Ўзбекистон мусулмонлари идораси томонидан чиқа­рил­ган “Тўй, маросим ва маъракаларни меъёрида ўтказиш ҳақида”ги Фатвода таъкидланганидек, марҳумлар руҳини шод этиш учун катта-катта ха­ра­жатлар эвазига амалга ошириладиган маъра­ка–ма­ро­симлар ўрнига муҳ­тож ва ночор оилаларга, меҳрибонлик уй­ла­ри­га ёки ободончилик ишла­ри­га моддий ёрдам кўрса­тиш афзалдир.  Шунингдек, маз­кур фатвода турли тўй-олди, тўй ва тўйдан кейинги даб­дабали, серҳашам тадбир­лар қис­қар­ти­­рилиб, қолганларини ҳам их­чам тарзда  жойлардаги маҳалла фаоллари ва хотин-қизлар қўмитаси ҳайъати аъзолари би­­лан келишилган ҳолда ўтказилиши мақсадга муво­фиқ­лиги айтилган.

Ҳозирда  ма­­ҳал­ла фаоллари, оқсоқоллари, тўй ва маросим ўтказиш ҳайъ­­ати аъзолари ҳар бир оиланинг иқтисодий имко­ни­­­ят­ларини инобатга олган ҳолда жойларда тўй ва бош­қа маросимларимизнинг  ихчам ўткази­ли­шига эътибор бермоқдалар. Лекин ҳамма жой­да ҳам бу нарса бир хил деб бўлмайди. Бугунги кунда, оз бўлса-да, ҳали ҳам юртимизда исрофгарчиликка йўл қўяётган фуқароларимиз бор.

Тўй қиламан деб, бола-чақанинг риз­қини қийиш — бу катта хатодир. Борди-ю, “мен маҳалла, юрт ошини еганман, маҳаллага ош бермасликка номус қиламан”, деб бошқалардан қарз олиб ёки олмасдан ҳам эҳсон қи­ладиган бўлса, бу айни гуноҳнинг ўзидир.

Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам: “Энг бара­кот­­ли никоҳ оз харажат қилинганидир”деб марҳамат қилганлар. Баъзилар тўйни дабдабали қилиш билан фарзанд­ла­рининг бахтини эмас, балки ўзларининг обрўла­ри­ни ўй­лайдилар. Маълумки, риёкорлик билан қилинган ҳар қандай ишда бара­ка бўлмайди.

Минг афсус, кўпчилик инсонлар қарзга тўй қилиб, кейин қийналиб юришади. Аслида имкониятдан келиб чиқиб камтарона тўй қилиш ва отриқча орзу-ҳавасга берилмаслик керак.

Бир тўйга кетадиган маблағнинг бир қисми­ни ёшларнинг  эҳтиёжига, оила юмушларини ен­гиллаштиришга, эртага туғиладиган гўдакларни соғ­лом қилиб ўстириш, болаларимизга чуқур билим бе­риш,  замонавий ҳаёт ва турмуш тар­зига жавоб берадиган мақсадларга сарф қилсак, бу энг тўғри ва савоб иш бўларди.

Бойсун туман бош имом хатибининг хотин қизлар масалалари бўйича ёрдамчиси Рамозонова Муқаддам

ОСТАВЬТЕ ОТВЕТ

Please enter your comment!
Please enter your name here