Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Қуръони Карим ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг суннатлари ҳар бир амалимизда йўлбошчимиз бўлгани каби, дўстлик мавзсида ҳам бизга тўғри йўлни кўрсатувчи раҳбардир.
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Киши ўз дўстининг динида бўлади. Бирингиз ким билан дўст бўлаётганига назар солсин», дедилар» Абу Довуд ва Термизий ривоят қилишган.
Шайтон инсонга ёмон дўст воситаси орқали гуноҳ амаллар қилдиради, ёмон йўлларга чорлайди ва икки дунёмиз учун ҳам зарари тегади. Бир ҳовуч олтин берадиган дўстдан кўра, бир қарич Аллоҳга яқинлаштирадиган дўст афзалдир.
Инсоннинг бу дунёси учун ҳам, охирати учун ҳам дўстнинг таъсири катта бўлгани учун ақлли, илмли, чиройли хулқли, тўғри сўзли, солиҳ инсонлар билан дўст бўлишга ҳаракат қилиш керак. Аллоҳ таоло Ўзи яхши кўрган қулининг қалбида дўстига бўлган муҳаббатни кўриб, дўстига марҳамат қилиб уни ҳам яхши кўрган бандаларининг қаторига қўшиши мумкин.
Солиҳ дўстнинг қадрини билиш керак, ҳар доим дўстлик одобига риоя қилиш керак. Уни ҳурмат қилиши, унинг молини ва жонини ўз моли ва жонидан устун қўйиши керак. Айбини кўрса кечириб, бошқаларга ёймаслиги керак.
Таклиф қилса рад қилмаслик, тортишмаслик, хафа қиладиган сўзларни юзига ҳам, орқасидан ҳам гапирмаслик керак. Дўсти ҳақида ёмон гап гапирилса тўхтатиши керак. Дўстига амру маъруф ва насиҳатларни бошқаларнинг олдида эмас, фақат ўзига айтиш керак. Дўсти ҳақида ёмон гумонда бўлмаслик керак. Дўстнинг яхши кўрганларини яхши кўриш, яхши кўрмаганларидан узоқда туриш керак. Дўстга нисбатан мулойим ва тавозели муомалада бўлиш керак. Дўстдан хабар олиб туриш, ёрдам қилиш ва Аллоҳ розилиги учун зиёрат қилиб туриш лозим. Аллоҳ розилиги учун дўстлик одобларига риоя қилиб яшасак, қиёмат кунида улкан ютуқларга эга бўламиз, иншааллоҳ.
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Аллоҳ таоло қиёмат куни: «Менинг жалолим ила муҳаббат қилганлар қани? Бугунги кунда Мен уларни Ўзимнинг соямдан ўзга соя бўлмаган кунда Ўз соямга олурман», дейди», дедилар».
Муслим ва Термизий ривоят қилишган.
ШАЙХ САЙЙИД АЛИАКБАР САЙФИДИН ТЕРМИЗИЙ
