ФАРЗАНДИ ВАФОТ ҚИЛГАН КИШИНИНГ МУКОФОТИ ҲАҚИДА
Муслим Абу Ҳассондан ривоят қилади: «Мен Абу Ҳурайра розийаллоҳу анҳуга икки ўғлим вафот қилганини айтиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан у иккови туфайли нафсимизни шодлантирадиган ҳадисни сўйлаб беришини сўрадим. У зот: «Уларнинг кичиклари жаннатнинг даомисларидир (даомис — сувда юрадиган кичик ҳайвон), улардан бири отасини ёки ота-онасини кутиб олади ва кийимидан ёки қўлидан, мен сенинг мана бу кийимингдан ушлаганим каби, ушлайди, сўнг Аллоҳ уни ва ота-онасини жаннатга киргизади», дедилар».
Абу Довуд Таёлисий Шуъба Муовия ибн Куррадан, у отасидан ривоят қилади: «Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳузурларига ансорлардан бир киши ўғли билан тез-тез келиб турар эди. Бир куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам у кишидан: «Ўғлингни яхши кўрасанми?» деб сўрадилар. У: «Ҳа», деб жавоб берди. «Сен уни яхши кўргандек, Аллоҳ сени яхши кўрсин», дедилар шунда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам. Сўнг у киши бир муддат кўринмай қолди. Уни суриштирган эдилар, ўғилчаси вафот қилганини айтишди. (У келгач) Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Жаннат эшикларидан бирига етганингда, у югуриб келиб, эшикни сенга очишига рози бўлмайсанми?!» дедилар. Атрофдагилар: «Эй Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам, бу фақат унга тегишлими ёки ҳаммамизгами?» деб сўрашди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ҳаммаларингизга», дедилар».
Убода ибн Сомитдан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар:
«Нифослик аёлларнинг (яъни, янги туққан аёлнинг ҳали нифосдан покланмай туриб вафот этган) боласи қиёмат куни уларни шодлик билан жаннатга етаклайди» (Абу Довуд ривояти).
Бу ҳадис мўминлар болалари жаннатда эканига далолат қилади. Илм аҳлидан кўпчиликнинг сўзи ҳам шу, Аллоҳ таолонинг ушбу: «Ўзлари иймон келтириб, зурриётлари ҳам уларга иймон билан эргашган зотларга (ўша) зурриётларини қўшдик» (Ват-тур, 21), оятининг зоҳири ҳам шу маънони тақозо қилади.
Абу Ҳурайрадан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар:
«Кимнинг балоғатга етмаган уч фарзанди вафот қилса, унга дўзахдан тўсиқ бўлишади ва у жаннатга киритилади» (Бухорий ривояти).
Ибн Масъуддан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Ким эсини танимаган боласидан учтасини бериб қўйса, улар ота-онаси учун дўзахдан мустаҳкам қўрғон бўладилар». Абу Зарр шунда: «Иккита боласи ўлган бўлсачи?» деб сўради. У зот: «Иккита бўлса ҳам», дедилар. Сўнг қориларнинг саййиди Убай ибн Каъб: «Битта бўлса-чи?» деди. «Битта бўлса ҳам. Лекин дастлабки лаҳзадаёқ сабр қилган бўлса», дедилар (Термизий, Ибн Можа ривояти).
Бу ҳадисларнинг ҳаммасида мусулмонларнинг гўдаклари жаннатда бўлишига далил бор. Чунки болалар раҳмат қилинганлари туфайли оталари ҳам раҳмат қилиняпти. Болалар раҳмат қилинмаган бўлса, оталарига шафоатчи қилиниши мумкин бўлмаган ишдир.
ИМОМ КУРТУБИЙ «АТ-ТАЗКИРА» КИТОБИДАН.
Mehrob.uz матбуот хизмати
